در اسلام، پایین آوردن نگاه در هنگام عبادت با استفاده از چادر نماز در قم دستوری است که خداوند متعال به زن و مرد به طور یکسان برای ترویج یک نظام رفتاری متواضعانه و متین جامعه داده است.
زن و مرد باید گفتار نجیب، آداب صالح و لباس متواضعانه در وقت نماز و غیر از آن بپوشند. پوشش زنانه به حجاب معروف شده است.
خداوند متعال در قرآن كريم مي فرمايد: «و به زنان با ايمان بگو: چشمان خود را فرو افكنند و عورت خود را حفظ كنند و زيورهاي خود را جز آنچه ظاهر است نمايند و سر خود را بر سينه خود بگذارند.» قرآن 24:31)
حجاب با روسری نمادین زنانه مشخص شده است و هنگامی که در زمینه انگلیسی از آن صحبت می شود، اغلب به «حجاب» ترجمه می شود.
بنابراین، امکان حفظ آسایش و حیا و در عین حال تلاش برای به حداقل رساندن بداخلاقی در محیط های اجتماعی. حجاب زنان مسلمان، حفظ حیا را در یک تریبون عمومی امکان پذیر می کند.
حجاب امری الهی است که خداوند متعال آن را به زنان مؤمن انجام داده است. علاوه بر این، بر تمام زنان مسلمانی که به سن بلوغ رسیده اند، یک فریضه (واجب) است.
به این معنا که اگر مؤمنی بخواهد عملش را رعایت نکند، به گناه افتاده است. همان‌طور که ترک نماز یا روزه نگرفتن ماه رمضان موجب گناه می‌شود، انکار واجبات نیز می‌تواند موجب بیرون افتادن از آئین اسلام شود.
بر این اساس، حجاب مفهومی است که ریشه در جلب رضایت خالق خود، خداوند متعال با عمل به فرمان الهی او دارد. نه از سرکوب مردسالارانه یا یک ساختار اجتماعی ساخته دست بشر.
حجاب یک اصل و مفهوم اصلی نظام اعتقادی اسلامی است و به عنوان یک عمل رایج مسلمانان در سطح جهان رعایت می شود.
بنای اجتماعی اسلام بر پایه ایمان به خداوند متعال و تلاش برای جلب رضایت او با رعایت حیا در تمام سطوح عمومی بنا شده است.
اسلام تمایل غریزی به لذت بردن از چنین زیبایی را انکار نمی کند. در عوض، به مردان و زنان چارچوبی شرافتمندانه برای انجام این کار ارائه می دهد، زندگی بر اساس دستورات الهی نمونه بزرگی از توانمندی و رهایی شخصی است.
هنگام رعایت حجاب، مانند سایر عبادت های مناسکی، به طور اجتناب ناپذیری با سختی ها و چالش هایی مواجه خواهید شد، به ویژه در این عصر مدرن.
