گفته می شود نوشتن با خودکار در دفتر لوازم التحریر و تایپ با صفحه کلید تأثیرات متفاوتی بر فرآیند شناختی دارد.
بسیاری از مربیان از طریق تحقیقات و آزمایش های مختلف به درک این تفاوت پرداخته اند.
در میان نکات کلیدی صحبت، نحوه پردازش اطلاعات و نگهداری آن بوده است. همانطور که پم مولر و دانیل اوپنهایمر مشاهده کردند، معلوم شد که نوشتن روی کاغذ ممکن است در واقع به یادگیری کمک کند.
آزمایش آنها نشان داد که گروهی از دانشآموزان که با رایانه یادداشتبرداری میکردند، تمایل داشتند اطلاعات یک TED Talk را کلمه به کلمه رونویسی کنند.
در نتیجه، آنها یادداشتهای طولانیتری نسبت به یادداشتهایی داشتند که با دست بلند مینوشتند، که نسخه فشردهتری از همان سخنرانی داشتند – ظاهراً به آنچه مینوشتند فکر میکردند.
دومی در آزمونی روی همان سخنرانی عملکرد بهتری داشت و نشان میداد که وقتی اطلاعات با دست نوشته میشود، به خاطر آوردن آن آسانتر است.
به طور مشابه، مجله ای که در Science Daily منتشر شد، گزارش داد که مغز ما هنگام نوشتن روی کاغذ بازخورد متفاوتی دریافت می کند؛ درست همانطور که در مطالعات دیگر نیز تکرار شده است. شاید دفعه بعد که چیز جدیدی یاد میگیرید باید این را امتحان کنید.
برای تعیین هدف مهم است: این که اقدام نکردن برای اهدافمان به این معنی است که ما به آنها نخواهیم رسید و انجام اقدامات خوب فکر شده به این معنی است که شانس دستیابی به آنها وجود دارد، بیهوده است.
اغلب گفته می شود که یکی از اولین قدم های رسیدن به هر هدفی، نوشتن آن است. شاید به همین دلیل است که مربیان معمولاً به مربیان خود توصیه می کنند که اهداف خود را بنویسند.
نوشتن با خودکار به انرژی ذهنی بیشتری نسبت به تایپ با صفحه کلید نیاز دارد، زیرا باعث می شود قبل از نوشتن بیشتر فکر کنید. نوشتن اهداف خود به این روش باعث افزایش مشارکت و تعهد به فرآیند می شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.