در توصیفات مادرم از آشپزی مادربزرگم و خودش، یک عنصر به نظرم عجیب می آمد: رب گوجه سرچین.
من تعجب می کنم: چرا از این همه مواد تازه استفاده می کنید و سپس یک محصول کنسرو گوجه فرنگی اضافه می کنید؟
خوب، در زمان‌های قدیم، این یک هدف را دنبال می‌کرد: زمانی که گوجه‌فرنگی تازه در دسترس نبود، به عنوان جایگزینی برای گوجه‌فرنگی استفاده می‌شد.
رب گوجه فرنگی در خانه به عنوان راهی برای نگهداری گوجه فرنگی برای استفاده در زمستان تهیه می شد.
در جایی خواندم که رب گوجه فرنگی از ایتالیا سرچشمه گرفت و سپس استفاده از آن در سایر مناطق مدیترانه گسترش یافت، که با توجه به اهمیت گوجه فرنگی در غذاهای مدیترانه ای کاملا منطقی است.
مادرم به یاد دارد که در دهه 50 به عنوان یک دختر کوچک به اغذیه فروشی های محلی (در یونان) می رفت و 1-2 قاشق غذاخوری از مواد را روی یک تکه کاغذ مومی گذاشت تا مادرش بتواند از آن برای پخت و پز استفاده کند.
با آن چه کردند؟ خوب آنها کوکینیستا را درست کردند که به “قرمزها” ترجمه می شود. اینها غذاهایی هستند که یا با گوجه فرنگی یا رب گوجه فرنگی درست می شوند، از این رو نام آن به قرمزی آن اشاره دارد.
رب گوجه فرنگی همراه با روغن زیتون در یک قابلمه یا تابه گرم می شود (یا تقریباً تفت داده می شود) و سبزیجات یا گوشت را اضافه می کنند و می پزند.
البته در ماکارونی و سس ها هم استفاده می شود و اصولاً زمانی که می خواهید کمی رنگ یا طعم اضافه بدهید.
امروزه می‌توانید گوجه‌فرنگی را در تمام طول سال تهیه کنید (اگرچه گوجه‌فرنگی‌هایی که طعم خوبی ندارند) یا از کنسرو گوجه‌فرنگی استفاده کنید، پس چرا به جای آن از آن استفاده نکنید؟
مادرم خاطرنشان کرد که استفاده از رب واقعاً طعم متفاوت و منحصر به فردی می دهد که با گوجه فرنگی تازه یا کنسرو گوجه فرنگی نمی توان آن را دریافت کرد.
