کفش های صخره نوردی یا در واقع همن کفش کوهسار الوند رابط بین شما و صخره هستند و نوع کفش یا مناسب مناسب می تواند شما را عقب نگه دارد. هنگام انتخاب کفش کوهنوردی، سه نکته اساسی وجود دارد:
نوع کفش کوهنوردی: بسته به نوع کوهنوردی که قصد انجام آن را دارید، بین کفش های خنثی، متوسط و تهاجمی انتخاب کنید.
ویژگی های کفش کوهنوردی: ویژگی هایی مانند بند، بند، آستر و لاستیک بر عملکرد کفش تأثیر می گذارد.
تناسب کفش کوهنوردی: برای بهترین عملکرد، کفش کوهنوردی باید محکم باشد اما نه دردناک. داشتن تناسب مناسب به شما کمک می کند سخت تر و طولانی تر صعود کنید.
این کفش ها یک تناسب آرام را برای راحتی تمام روز ارائه می دهند. آنها به انگشتان پا اجازه می دهند تا در داخل کفش صاف بخوابند.
از آنجایی که کفش‌های خنثی راحت‌تر هستند، انتخاب خوبی برای کوهنوردان مبتدی هستند، اما برای کوهنوردان باتجربه که می‌خواهند کفش‌های راحت و تمام روز را برای صعودهای طولانی چند مرحله‌ای داشته باشند نیز مناسب هستند.
اغلب دارای کفی های متوسط تا سفت و کف های لاستیکی ضخیم برای پشتیبانی خوب هستند پروفیل نسبتاً صاف آنها را برای شکاف در شکاف ها خوب می کند.
کفی های ضخیم تر و سفت تر نسبت به کفی های نازک تر در کفش های متوسط و تهاجمی حساسیت کمتری دارند.
تناسب آسوده و راحت برای مسیرهای پیشروی دشوار طراحی نشده است.
کفش‌های متوسط با شکل کمی رو به پایین (که به آن کمبر نیز می‌گویند) متمایز می‌شوند که آنها را برای صعود فنی خوب می‌کند.
این کفش‌های همه منظوره می‌توانند مسیرهای تخته‌ای، کرک‌های بالا، صعودهای طولانی چند زمینی و مسیرهای ورزشی کمی آویزان را تحمل کنند.
شکل رو به پایین پاهای شما را در موقعیتی قوی‌تر و قوی‌تر از کفش‌های خنثی قرار می‌دهد و به شما کمک می‌کند از مسیرهای چالش برانگیزتر بالا بروید.
معمولاً برای چسبندگی و احساس بهتر، کف‌های لاستیکی چسبنده‌تر و نازک‌تر از کفش‌های خنثی دارند
راحت تر از کفش های تهاجمی.
به اندازه کفش های تهاجمی عملکرد گرا نیست، بنابراین آنها را برای مسیرهای بسیار زیاد و مشکلات چالش برانگیز تخته سنگ مناسب نمی کند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.